Transformers: War for Cybertron
Het is alweer even geleden dat Transformers: War for Cybertron uitkwam. Hoewel er veel belangstelling was tijdens de ontwikkeling, ging de release vrij onopgemerkt voorbij. Dit was onder meer te wijten aan de release van enkele andere games, zoals Skate 3, Blur en het langverwachte Alan Wake evenals de grote interesse rond Starcraft 2 en Halo Reach. Nochtans was deze Transformers game zeker de moeite waard.
Transformers: War for Cybertron speelt zich, zoals de titel al doet vermoeden, af op de thuisplaneet van de Transformers, Cybertron. Daar woedt al jarenlang een strijd tussen de Decepticons, onder leiding van Megatron, en de Autobots, onder leiding van Zeta Prime. Aan het hoe en waarom van deze oorlog worden weinig woorden vuil gemaakt. Je wordt als speler meteen in de actie gegooid.
Weerzijden van de medaille
Er zijn twee verhaallijnen die je naar keuze kan spelen, maar ze spelen zich in principe wel in logische volgorde af. De campagne van de Decepticons verhaalt de opkomst van Megatron en diens zoektocht naar ‘Dark Energon’, een onstabiele, maar uiterst krachtige energiebron waarmee hij de Autobots eens en voor altijd ten onder wil brengen. Hij slaagt in zijn opzet, vindt de Dark Energon en wordt krachtiger dan ooit. Hierdoor kan hij de leider van de Autobots, Zeta Prime, ten val brengen en de hoofdstad Iacon verwoesten. De campagne van de Autobots pikt in op het verhaal na de ondergang van Zeta Prime. Hier maken we kennis met een jongere versie van Optimus, die we kennen van de Transformers-reeks en films. Hij neemt het leiderschap op zich en gaat op queeste om de Autobots - en Cybertron - te redden uit de klauwen van Megatron.
Het is best interessant om dit deel van de Transformers-historie eens van dichtbij mee te maken, al is het behoorlijk lineair en repetitief gebracht. Het geeft je als speler een duidelijkere blik op de verhoudingen tussen Decepticons en Autobots, zonder al te veel vrij te geven over de origine van de Transformers. De achterliggende boodschap en moraal zijn echter duidelijk voelbaar. Het hele ‘red de planeet’ en een 'duistere onstabiele energiebron' zijn eenvoudig te plaatsen in de huidige maatschappij, maar dat is dan ook niet de hoofdreden dat je een Transformers game gaat spelen en vormt op zich geen storende factor. Het verhaal is duidelijk lineair en bestaat uit tien hoofdstukken, die opgedeeld zijn in verschillende missies. Ondanks de beperkingen waar de schrijvers rekening mee dienden te houden, zit het verhaal best sterk in elkaar, al blijft het jammer dat sommige zaken helemaal niet uitgediept worden, zoals de vete tussen Optimus en Megatron.
Voor elke missie kan je kiezen tussen drie verschillende Transformers: één leider en twee zijpersonages. Afhankelijk van welk personage je kiest, zal je spelervaring iets anders zijn. Dit heeft geen effect op het verhaal, maar maakt het herspelen wel een stuk interessanter, aangezien elke Transformer net iets anders aanvoelt. Mensen die kicken op vrouwelijke personages zijn eraan voor de moeite, want er zit er slechts één in het spel en die moet je dan nog vrijspelen ook.
Grafisch niet slecht... voor een port
Visueel valt er op het eerste zicht niet veel op aan te merken. Dit komt vooral omdat alles er gewoonweg goed uitziet. De makers hebben duidelijk veel tijd en moeite gestoken in het creëren van Cybertron en de spelwereld ziet er bij momenten oogverblindend uit. Ook de Transformers mogen er wel wezen. De veranderingen van je personage blijven leuk om naar te kijken en verlopen erg vloeiend. Ze zien er wel iets anders uit qua uiterlijk dan in de series en films. De makers hadden de vrijheid om dit te doen, omdat het verhaal zich zovele jaren in het verleden afspeelt, maar het werkt zeker niet als storende factor.
Het enige nadeel dat hier te vermelden valt, is dat het spel overduidelijk een port is. Veel moeite lijkt er immers niet gedaan te zijn om deze game ook voor pc te optimaliseren. Buiten de resolutie en het detailniveau kan je namelijk niets aanpassen qua instellingen. Dit brengt best wel wat problemen met zich mee met betrekking tot de gameplay, maar het heeft ook zijn impact op het visuele aspect. De fps (frames per second) staat namelijk vast op dertig, wat bij momenten nogal wat problemen met zich kan meebrengen in de vorm van serieuze framerate drops. Vaak krijg je ook de indruk dat het voor de pc-versie allemaal net iets meer mocht zijn. Verschillen op grafisch vlak tussen console en pc zijn immers meestal makkelijk te herkennen en bij Transformers: War for Cybertron lijkt men bij de consoleversie gebleven te zijn - al moet gezegd zijn dat het best gezien mag worden.
Hoe speelt het nu eigenlijk?
Transformers: War for Cybertron speelt als een standaardshooter en biedt op dat vlak weinig vernieuwing. Je hebt een paar wapenslots en kan gebruik maken van een herkenbaar arsenaal wapens. De hantering voelt in elk geval eenvoudig en vlot aan. Daarnaast heeft elke Transformer unieke eigenschappen, al zijn deze meestal behoorlijk nutteloos. Wat het spel echter uniek maakt, is de mogelijkheid om te 'transformen', zoals de titel al doet vermoeden. De mogelijkheid om je personage plots om te vormen tot een racewagen, op de vijand af te vliegen, op te springen, in de lucht te veranderen en hem even op zijn plaats te zetten met een rake klap van je zwaard is maar één van de vele scenario's die Transformers: War for Cybertron tot een unieke spelervaring maken.
Het grote minpunt aan de besturing van je Transformer wordt duidelijk wanneer die in voertuig modus is. De besturing als auto of jet gebeurt hoofdzakelijk met de muis, en in het verleden is al vaak gebleken dat dit niet echt ‘the way to go’ is (denken we even terug aan de Halo-franchise en Borderlands). Wanneer één van de missies dan hoofdzakelijk bestaat uit een luchtgevecht in de ruimte brengt dit de nodige problemen met zich mee. Na enkele malen tevergeefs de vliegcontrols te trachten beheersen, bleek de beste strategie te zijn om stil te blijven hangen achter een stuk ruimte-afval en vandaar de doelwitten neer te halen.
Waar je wel je voordeel kan halen uit de jetmodus is in kleinere ruimtes, waar snelle manoeuvres vaak je redding kunnen vormen. Hetzelfde probleem komt ook, maar iets minder, naar voren wanneer je een auto-gebaseerde Transformer bestuurt. Hier beperkt het zich echter tot een doelloos tegen muren knallen in een scherpe bocht. Het lijkt wel of de muisbesturing plots in overdrive staat, waardoor een snelle en accurate besturing een verre droom worden. "Dat lossen we even snel op", zullen velen denken, "Gewoon even de gevoeligheid van de muis aanpassen en geen problemen meer". De instellingen zijn, zoals voorheen gezegd, nogal beperkt, waardoor je als speler niet eens de controls kan veranderen, dus evenmin de gevoeligheid van de muis.
Vervelend is ook dat de AI zwaar tegenvalt bij de besturing van je teamgenoten. In de Decepticon campagne viel dit nog niet echt op: je teamgenoten doen wat ze horen te doen en vaak heb je ze niet echt nodig, zeker niet als je als Megatron speelt. In de Autobots campagne ben je echter vaker afhankelijk van je teamgenoten en als deze dan als een robot (ironie alom) in de verte staan staren of doelloos op de deuropening staan schieten waar jij net passeert, begin je je toch vragen te stellen bij de bedoeling hiervan. Het valt vooral op als je niet als de leider speelt. Vaak blijven je mede-Transformers dan achter, wat problemen kan opleveren als je voor je leven aan het vechten bent. Gelukkig ondervind je hier niet al te vaak hinder van, maar bij momenten kan het voor frustraties zorgen en het doet een beetje af aan de speelervaring.
Multiplayer
Naast een degelijke campagne is er ook de mogelijkheid om online te spelen. Dit zou heel wat memorabele momenten met zich mee horen te brengen: een multiplayer game met Transformers lijkt een verzekerd succes. De interesse in het online aspect van deze game bleek echter erg beperkt. Ook de keuze van de makers om om de nieuwe trend te volgen en geen dedicated servers beschikbaar te stellen maar gebruik te maken van random parties was geen pluspunt. Voeg hier het enorme succes van spellen als Call of Duty en Battlefield aan toe, die beide nog steeds erg populair zijn, en al snel is er bijna geen enkele speler meer online te vinden.
Nochtans was het hele online aspect van het spel degelijk uitgewerkt. Alles wat je kan verwachten van een online shooter is aanwezig: verschillende spelmodi, een rank-up systeem, unlockable items, perks enzovoorts. Het originele is echter het Transformers-aspect. Dit verandert de spelervaring danig tegenover een Call of Duty of Halo. Het enige dat hier dus ontbreekt, zijn de spelers, op de pc althans. Het online aspect van Transformers: War for Cybertron lijkt ten onder zijn gegaan aan het succes van anderen en een te lage interesse voor de pc-versie van dit spel.